بررسی اثرات یادگیری سیستم تعادلی بایودکس هنگام ارزیابی تکلیف پوسچرال در آزمون‌های مکرر

  سابقه و هدف: ارزیابی وضعیت تعادل یکی از اجزاء مهم روند توان‌بخشی و درمان بیماران محسوب می‌شود. سیستم تعادلی بایودکس متشکل از یک صفحه چند محوره‌ی متحرک است که برای توان‌بخشی مفصل و توسعه حس عمقی و ارزیابی ثبات پوسچرال استفاده می‌شود. انجام آزمون‌های مکرر روی بایودکس، باعث ایجاد یادگیری و آشنا شدن افراد با دستگاه سنجش تعادل می شود. از این رو، مشخص نیست که که تغییرات دیده شده در شاخص ثبات، ناشی از یادگیری است یا مربوط به اثر مداخله است. هدف این مطالعه بررسی اثرات یادگیری تمرین تکلیف پوسچر در آزمون‌های مکرر و تعیین معادله منحنی یادگیری تکلیف تعادلی و تعیین تکرارپذیری داخل جلسات با سیستم تعادلی بایودکس بود.   مواد و روش ‌ ها: از آزمودنی‌ها (10 فرد سالم غیرورزشکار) خواسته شد تا در وضعیت چشمان باز، با دو سطح دشواری آسان (درجه8) و مشکل (4)، روی پای غالب خود بر روی صفحه متحرک دستگاه بایودکس بایستند. هر مرحله 10 بار تکرار شد.3 دقیقه استراحت بین هر مرحله جهت از بین رفتن اثرات خستگی و 30 دقیقه زمان استراحت بین دو مرحله آزمون قرار داده شد. شاخص ثبات کلی، شاخص ثبات داخلی خارجی و شاخص ثبات قدامی خلفی ثبت شد.   یافته ‌ ها: اثر تکرار تکلیف پوسچر دشوار بر روی بایودکس از تکرار 6 نسبت به تکرار 1-5 اختلاف معنی‌دار (05/0 P< ) و اثر تکرار تکلیف پوسچر آسان بر روی بایودکس از تکرار 5 نسبت به تکرار 1-4 اختلاف معنی‌دار داشت (05/0 P< ). پس از یادگیری هیچ‌گونه اختلاف مشخصی بین میانگین تغییرات تکرارها مشاهده نشد. هر چقدر درجه دشواری تکلیف پوسچر بیش‌تر شود پایایی سیستم هم افزایش می‌یابد (90/0-92/0). ارتباط بسیار نزدیکی بین تغییرات میانگین شاخص کلی و شاخص قدامی خلفی دیده شد (05/0 P< ، 88/0= r ). نتیجه ‌ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد انجام آزمون‌های مکرر بر روی بایودکس در تکرارهای بالاتر از پنج بار منجر به یادگیری می‌شود. لذا در ارزیابی تعادل افراد وقتی تکلیف پوسچر آسان از فرد خواسته می‌شود در آزمون‌های با تکرار 5 بار یا بیش‌تر، باید اثرات یادگیری را در نظر گرفت و زمانی‌که تکلیف پوسچر دشوار بر روی بایودکس مورد ارزیابی قرار می‌گیرد در آزمون‌های با تکرار بیش از 6 بار باید اثرات یادگیری را در نظر گرفت